Van midden naar zuid Laos

Hi allemaal!!
Nog even voor de kerst een update van ons :). Iedereen weer bedankt voor de leuke reacties!

Het landschap veranderde langzaam tijdens de rit van Luang Prabang naar Phonsavan. Van bergachtige jungle naar een western look. We hebben meteen een bezoekje gebracht aan het MAG (Mines Advisory Group) centre,
dat zich samen met de locals bezig houdt met het opruimen van de UXO (Unexploded Ordnance). In Laos zijn gedurende de Vietnam oorlog in 10 jaar tijd meer dan 200 miljoen ton explosieven door het US leger gedropt,da's meer dan in Europa tijdens de 2e wereldoorlog. Dit bezoekje + bijbehorende film heeft een flinke indruk op ons gemaakt. Echt bizar, tegenover het MAG centre vind je een café die flinke 500 pounders ter decoratie hebben. Is toch net ff wat anders dan een schilderijtje.. The plain of jars site was mysterieus, grote potten op een heuvel, de bomkraters die ook op de sites te vinden zijn herinneren je aan de oorlog.
Ondanks dat het terrein grotendeels is vrijverklaard van explosieven moet je toch tussen de gemarkeerde paden blijven. Je komt er vrij weinig toeristen tegen, op site 3 waren wij zelfs de enige. Heerlijk! s'Avonds
worden we door onze gastheer uitgenodigd om met hem lao-lao te drinken. Om ons warm te houden, het is erg koud zo'n 3 graden (zijn we duidelijk niet meer gewend!) Hij wist een leuk hondenrestaurant (voor een sec dachten we aan een restaurant waar honden kunnen eten, hoezo westerse gedachte.....) nee je kon er voor nog geen 2 euro heerlijke gegrilde, gestoofde of gewokte hond krijgen. Toen M vertelde dat wij toch heel veel geld voor een rashond betalen en daar vervolgens elk jaar belasting voor moeten betalen keek ie ons aan of we knettergek waren. Daar zit wat in, haha! We zijn maar naar de Indiër gegaan :) Toevallig zaten daar nog 2 Nederlandse gasten, na een tijdje naar M gestaard te hebben zegt er één ik ken je ergens van.. Jaaaa van de sportschool, vervolgens ligt Rich in een deuk met n 'dan heeft ie wel een goed geheugen..'
We zeggen onze zeer gastvrije eigenaar gedag (erg gezellig maar crappy potdichte kamer) en gaan richting Vang Vieng. De rit was er weer één om nooit te vergeten. Iedereen misselijk, naast M zat er een laosiaanse constant te kotsen vervolgens viel ze tegen d'r aan in slaap. Gelukkig propte ze zicht tijdens de lunch weer helemaal vol zodat ze weer het nodige uit kon spugen. De chauf reed nog een aantal kuikentjes dood, alle kids janken.

Ja en toen kwamen we aan in Vang Vieng, tja wat zullen we daar nou is van zeggen.. De Lao's geven deze stad als voorbeeld aan kinderen hoe je vooral niet moet worden, daar hebben ze wel een puntje.. Wij hebben er in iedergeval wel lol gehad :)
Overal hangen briefjes van mensen die hun geld, paspoort etc kwijt zijn. Dronken jonge & ouwelui die van het tuben, beschilderd terugkomen. Wij zijn alleen naar de bars geweest, het water stond zo laag dat je met je tube niet vooruit komt. We hebben nog een scooter gehuurd en een aantal grotten bezocht. In één van de grotten zijn we met een local van 19, zo'n 2 km ingelopen. Het was glijden, glibberen, over rotsen klimmen, door water banjeren, steile punten
ontwijken: we vonden het een hele sport! En dan ook nog eens die megaspinnen!! Aan het eind was een ondergronds meer, wel heel mooi! En weer geen toerist te zien maar ja die hangen hier ook allemaal aan
de bars :). Aan het einde van de rit gaf Rich dat menneke 30000 kip (toch een 3 euro, wat al veel is), zegt die aso 50....mm geeft Rich hem nog eens 20, zegt hij nono 50 each. Dus nie hey! De scooterrit verliep niet geheel vlekkeloos door al de doodlopende weggetjes tussen de rijstvelden. Rich gleed bijna met z'n afgetrapte scooter, bij een poging deze te keren achteruit de sloot in, maar gelukkig kwam M tot de rescue :)

Van Vang Vieng naar Vientiane met de VIP bus, wat een ontdekking! Het is een heerlijk logge en trage bus, niemand misselijk!! In Vientiane is niet zo heel veel te beleven, wel lekker gegeten en gedronken.
Eindelijk weer s westers eten op!! Daar moeten we nu weer een hele tijd op teren. Allebei waren we toe aan een bezoekje aan de kapper. We hebben het uitgesteld totdat we in Vientiane waren, de hoofdstad.
Daar hebben ze vast vaker ander haar dan dat aziatische haar geknipt. Rich was als eerst aan de beurt, met een wel heel bijzondere kniptechniek en met een nog vreemdere gel (witte draden..???) kwam er
een iets nieuwe coupe tot stand. Bij M was het een iets ander verhaal, nou ja het eindresultaat is goed maar de weg er naar toe.. Het begon al bij het haren wassen. Het werd 2 keer gewassen, M dacht nog goh het
zal wel vet zijn. Bij de 3e keer vroeg M waarom, je haar is zo dik.. na een 4e keer wassen zei M dat het er echt niet dunner op werd.. Goed dan doorkammen die handel, komen ze met een dun kammetje aan.
Na een hoop geworstel komt er een andere kam en een ander vrouwtje. Dan door naar de kapster, nog even wachten want er kan er maar één dit haar knippen. Dat was de shemale, helemaal onder de indruk van
de blonde haren & natuurlijke highlights. Met dezelfde bijzondere kniptechniek verdwijnt de helft van d'r haren. Een 4e persoon komt het haar stylen. Na het stylen komt de kapper terug om het af te maken,
hij/zij is helemaal happy met het resultaat. Rich moet wel wennen aan het nieuwe aziatische kapsel van M, ach na een wasbeurt zit de krul er meteen weer terug in :) Omdat we met al onze uitstapjes veel dagen opgemaakt hebben en we heel het zuiden nog moeten doen besluiten we om ons visa te verlengen. Op naar het immigratieloket. Hokje 1: betalen voor formuliertje. Invullen terug naar hokje 1: betalen voor servicefee. Naar hokje 2 formulier inleveren. Met gekregen bonnetje naar hokje 3: betalen visum. Met bewijs terug naar hokje 2: kom vanmiddag maar terug paspoorten ophalen. Onze legitimatie voor de rest van de dag: papiertje met Maria + 1. Vientiane hebben we met de fiets verder verkend, nogmaals wat Wats gezien. Helaas stuurde Rich ons een dikke 4 km naar het zuiden in plaats van het noorden in de veronderstelling dat daar het grootste nationale monument lag. Okay...de naam stond drie keer in de Lonely planet (als Wat, straat en monument:)), maar lezen is ook een vak apart. Rich toch stug volhouden dat het monument hier moest zijn, M lachen geen toerist of verkopers te zien alleen maar monniken, geloof je toch zelf niet maar goed heel het terrein speciaal voor Sir Richard verkend. Hierna zijn we naar het echte nationale monument gefietst.

Na Vientiane gaan we door naar de Kong Lo cave. Met een boot vaar je 7 km door deze inmens grote grot. De grot bestaat uit meerdere enorme kamers tot wel 100 m hoog. De eerste grote kamer is sinds 2 jaar verlicht
en voorzien van wandelpaden. We moeten af en toe uit de boot, boot over de rotsen tillen en weer instappen. Het is er echt pikkedonker en alleen die bouwlampen van de bootmannen geven goed licht. Erg gaaf! In Kong Lo zelf is niets te doen. Het ligt heel mooi tussen de limestones, tabacco- en rijstvelden, heerlijk rustig en nog niet zo toeristisch. De mensen spreken er geen engels, nou ja buy ticket gaat ze anders aardig goed af! Ze zijn er wel super vriendelijk.

Inmiddels zitten we na een wederom lange busrit van 7 uur in Savannakhet, een grote stad (voor Lao begrippen) aan de Mekong. Het is een oud Frans koloniale handelsstad en het staat er vol met koloniale en art deco gebouwen.
Helaas wordt er niet erg veel aan renovatie gedaan en zijn er helaas veel in vervallen toestand. Het dinosaurus museum zag er al prehistorisch uit. Zo vroeg M zich af wat er eerder bestond..
Na een ochtendje fietsen hebben we tijd vrijgemaakt om het verslag te plaatsen.

Met kerst zitten we waarschijnlijk in Pakse of het Bolaven Plateau.
Vanuit Laos wensen wij jullie allen hele fijne feestdagen toe!! Moeders voel je vrij om wat in te vriezen... ;)