De laatste ronde....
Door: richardenmargriet
11 Maart 2012 | Indonesië, Sanur
Aan alles komt een einde, dus helaas ook aan onze fantastische reis.
Als we terugkijken is de tijd voorbij gevlogen! In plaats van een laatste update........nog maar even een laatste downdate:)
Na de kou in Ninh Binh dachten wij lekker naar het warme Cat Ba eiland te gaan. Via Haiphong, waar niets te doen is, zijn we over het water met de speedferry naar het eiland "gevlogen". Deze keer over zeer vlak rustig water, dus bleven de kotszakjes achterwege. Bij aankomst op het eiland werden we gelijk door 5 vietnamezen met scooters overvallen voor een cheap good room. Al de kaartjes van de hotels namen we in ontvangst en daarna maakte we duidelijk dat we eerst wat gingen drinken op een terras. We kregen complimenten, omdat we zo vriendelijk waren :). R ging na een beroerd bakkie pleur op zoek naar de beste kamer met de mooiste view over de baai van Cat Ba town. Aangezien het laag seizoen was, was er een groot aanbod. Na een drie kwartier had R een kamer met ongeblindeerd glas over de volle breedte van de kamer en het mooiste uitzicht over de baai van Vat Ba town. De eerste dag trok de grijze laaghangende bewolking rond de middag weg, wat een mooi zonnetje en zonsondergang opleverde, maar de rest van de dagen bleef het wat grauw en fris. De baai van Cat Ba ziet er door de lelijke hoogbouw verziekt uit, het is één grote chaos van hotels. Er liggen veel vissersboten en diverse floating restaurants. In het hoogseizoen schijnt nagenoeg alles vol te zitten en varen de afgeladen plezierboten af en aan naar Halong Bay en Lan Ha Bay.
Na een dagje wandelen, "ruzie" maken op de markt over de belachelijk hoge prijs voor een mango en heerlijk eten in de avond hadden we een planning gemaakt. Dag chillen, ticket naar Denpasar boeken, scooteren en een boottocht door Halong en Lan Ha Bay.
Het zoeken naar een ticket werd een drama en kostte ons een halve dag zoeken. Uiteindelijk werd het een ticket met een overstap van 10 uur op Kuala Lumpur.
De scootertrip over de slingerweg langs de ruige kust, de mooie baaitjes en het groene heuvelachtige binnenland was wederom erg leuk. Het bezoek aan het ingebouwde ziekenhuis en onderkomen voor VC leiders gedurende de Vietnam oorlog in een grot was bijzonder. In de avond aten we bij de food stall van de vrouw van de mede eigenaar van het hotel. Het eten was erg goed, maar een dag later was M enorm ziek. Een gevalletje van voedselvergiftiging..
In de ochtend ging R even vragen of de boottrip verzet kon worden. Hij vertelde er natuurlijk gelijk even bij dat we de avond ervoor bij zijn restaurant hadden gegeten. De trip verzetten was geen probleem, maar er zat wel een kleine onkostenvergoeding aan vast voor de al gemaakte kosten zoals de lunch. Na een verzorging van M in de ochtend is R nog even de uithoeken van Cat Ba gaan verkennen. Hij kon op zijn gemakje eens bekijken en ruiken hoe bij een tweetal bedrijfjes de vissaus wordt gemaakt. Persoonlijk vinden wij dat DE smaakbederver van diverse aziatische gerechten. Met name de papaya en mango salad was diverse keren volledig verpest door dit onwel riekende, weeige goedje. R zou weer lachend driekwart van het gerecht opeten en zeggen ....jammer, er is weer een incompetente prutser aan de gang in de keuken. Maar ja, ieder zijn smaak. Als je het "gebeuren" van de vissaus een tijdje aankijkt, vraag je je toch af waarom ze in de westerse landen toch moeilijk doen met al de voedselveiligheid audits :).
De volgende dag was M gelukkig iets beter. Dat duurde echter maar even, want de "kleine vergoeding" voor het verplaatsen van de boottrip bleek ineens de helft en M ontplofte onmiddelijk :). Na enige onderhandeling werd het een stuk minder. Gedurende de boottocht en het kayakken knapte M helemaal op. Het kajakken rond de limestones en de floating fishvillages was echt super en geen toerist te zien. De uitzichten waren erg mooi, ook al brak de zon niet door. Bij het bezoek aan de Hang Dau Go grot in Halong Bay werd het duidelijk wat men bedoelt met de enorme drukte. De aanlegstijger lag zelfs in het laagseizoen volledig vol en het was file in de grot zelf. We willen niet eens weten hoe het er hier in het hoogseizoen uit ziet!
De volgende dag zijn we vertrokken naar Hanoi. Bij aankomst op het busstation, natuurlijk kilometers van het centrum verwijderd, moest er weer onderhandeld worden over de exhorbitant hoge prijs voor een taxirit naar het centrum. Bussen reden er volgens de vietnamezen niet, dan moesten we eerst naar een ander busstation (natuurlijk..). Uiteindelijk toch maar weer te veel betaald. Achteraf (meestal:)) bedachten we ons dat we de taximeter aan hadden kunnen laten zetten. Dat hadden we met ons avondje stappen met de britten ook gedaan.
Hanoi is een leuke stad om wat rond te slenteren, maar wij vonden Ho Chi Min toch veel meer charme hebben. Helaas konden we niet meer naar het mausoleum van HCM, want deze is maar een paar ochtenden in de week open.
Het schijnt een aparte happening te zijn.
We zijn wel naar de waterpuppet show geweest:) en dat is inderdaad geestig om een keer gezien te hebben (volgens M zo slecht dat het goed is. De cultuurbarbaar volgens R). De kaartverkoop ging enorm hard want wij boekten een dag vooruit en alleen de duurste kaarten waren nog maar vrij (5 dollar). We zaten dus lekker vooraan en hadden perfect zicht. Helaas was de beenruimte op maat voor de wat kleinere aziaten en paste R alleen wijdbeens met zijn knieen priemend in de stoelen van de voorgangers. Gelukkig duurde de voorstelling geen uren.
Door enig speurwerk vond M nog een leuk local cafe, waar ze een voor ons nieuw drankje, een egg-café serveren. Uitproberen dus! Het lekkere goedje lijkt op een kopje koffie met een dikke laag sabayon (zonder drank) er op. R dacht daarna nog een koffie variant met rum besteld te hebben, maar dat bleek een koude rum sabayon met cacao en ijsklontjes te zijn:) Ook erg lekker!
De volgende dag was het tijd om Vietnam te verlaten -> Op naar Bali om onze geweldige reis af te ronden.
Een jaar of drie terug zijn we tijdens onze Indonesië reis al enkele dagen in Kuta en Ubud geweest. Ubud vonden we erg leuk met zijn mooie wandelingen door de rijstvelden en vele restaurants.
Bij aankomst in het centrum van Ubud bleek er inmiddels al weer veel veranderd te zijn. Meer hotels, een enorme supermarkt en meer eetgelegenheden. Ook de prijzen bleken in het laagseizoen al weer flink verhoogd te zijn. Op de plaats waar we werden gedropt werden we al weer opgevangen door een aantal locals. We gingen dus maar even om de beurt achterop de scooter mee om een guesthouse uit te checken. Aangezien het enorm warm en klef weer was en we beiden nog in een lange broek liepen (in Vietnam was het zo'n 15 graden kouder) hadden we weinig zin om uren te gaan zoeken. De trip van R bleek een leuke plek met vrij uitzicht, airco, tuintje en zwembad. Dat werd dus snel afkoelen en een lekker koud pilske :).
Het regenseizoen zou in Bali al voorbij moeten zijn, maar na een uur kregen we een enorme stortbui over ons heen. De paden, trappen en straten veranderden binnen een half uur in riviertjes en watervallen. R ging dus nog maar even met de paraplu op pad om de omgeving te verkennen en stond her en der tot zijn knieen in het water.
Tijdens onze scootertocht richting de vulkaan en het omringende nationale park kwamen we via een binnenweg langs prachtige rijstvelden. Hoe hoger we de berg op gingen hoe donkerder de lucht werd. Net toen het begon te regenen en we onze poncho's aantrokken (kwamen ze na 4 maanden toch nog van pas) werden we aangeschoten door een Balinees die vlakbij een eco botanische tuin had waar we van een drankje konden genieten. In de stromende regen scheurden we achter hem aan. In de tuin kregen we een proefserie van 5 kopjes met Bali koffie, Ginger tea, Bali ginseng koffie, lemon tea en chocolade melk. Voor slecht 4$ konden we ook een "uitmuntend" smakend kopje Luwak koffie proeven. Deze koffie wordt gemaakt van de bonen die door de luwak (civetkat) zijn opgegeten, gefermenteerd en weer zijn uitgescheten. Conclusie....niets speciaals. In Loas en Vietnam hebben we veel betere koffie op. Helaas werd het niet meer droog dus "dropen" we na een stukje rondweg rondom het park weer af richting Ubud.
In de avond werden we nog overvallen door een aap van het Monkey Forest. De crimineel sprong naar de plastic zak, scheurde hem met zijn tanden en nagels open en snaaide onze zak chips mee. Vervolgens ging hij deze brutaal voor onze neus zitten opvreten!
De volgende dag heeft M in de ochtend nog genoten van een geweldige 4 hands massage. R dacht intussen even snel naar de kapper te gaan en kwam terug met van boven kortgewiekt haar en een matje in z'n nek. Helaas zag hij dat pas toen hij thuis kwam. Hij vroeg nog aan de kapper of er overal een stuk af kon en dat het lekker kort mocht. Dacht die prutser eerst dat hij met de tondeuze standje 2 aan de gang kon gaan. Nee nee, niet zo kort. Toen R, M ging ophalen van de massage kwam ze natuurlijk niet meer bij van het lachen. Omdat R zo toch echt niet over straat kon, heeft M er maar een stukje afgeknipt. Met de minischaar van de EHBO kit nog wel. We hebben er enorm om moeten lachen. Het kapsel wordt in Nederland verder afgemaakt:)
De volgende plek werd Amed, een rustig en prachtig stukje kustlijn in het oosten van Bali dat bekend staat om het duiken en snorkelen. Met de scooter hebben we gedurende 2 dagen de twee beste snorkel locaties bezocht. Bij de eerste verlaten plek, de Coral Bay hebben we prachtig gesnorkeld. In de warung kregen we ook nog lokaal gestookte kokoswijn uit de jerrycan geserveerd (uhh niet te zuipen, natuurlijk wel opgedronken) en vers gemaakte Balinese vissaté (lillit), die buitengewoon goed smaakte. Enkele minuten daarvoor konden we nog zien hoe de kruidenmix in de vijzel werd gemaakt. De familie was in verband met het volle maan ritueel diverse gerechten aan het bereiden. R had tussendoor nog aan M gevraagd of hij op zijn rug niet uit zijn blouse was gescheurd. Nee hoor niets aan de hand (gewoon niet gekeken dus he).
Na de lunch stappen we weer op de scooter om de rit voort te zetten. Na enkele minuten... gadverpielekes ...weer een platte achterband. Gelukkig was er een paar honderd meter verderop een "garage". M kon wel even wachten bij de local die er uit zag als een typetje uit de Indonenische versie van Maaskantje, stekels, matje, hemd, tatoeages :).
Wat bleek, de binnenband was al drie keer geplakt en nu doorgescheurd bij de plakker. Voor een 4 euro kon er een nieuwe binnenband in. R krijgt een krukje om te wachten en na een paar minuten komt M met die lokale johnnie aangescheurd. M stapt schaterend van die scooter af. Wat blijkt, toen R weg reed zag ze hoe heel z'n blouse aan de acherkant was opengescheurd. Welver....nog aan toe. Echt, voor schandaal joh, scheur van een 30 cm. Gelukkig had onze hulk nog een t-shirt van het snorkelen bij zich. De bloemetjes blouse die jaren is meegegaan werd nu achtergelaten om als poetsdoek te eindigen:).
De tweede dag gingen we snorkelen bij het japanse scheepswrak. De snorkelplek was ook hier geweldig, met vele soorten vis, slangen, zeesterren, slakken,... Helaas prikte het aan alle kanten en bleek de zee vol te zitten met stekende kwalletjes van een paar mm. Het werd dus kort snorkelen. De volgende ochtend zat M geheel onder de rode bultjes en vlekjes. Als we NL nog maar in komen........
Nu zijn we de laatste dagen lekker niets aan het doen in Sanur. Het is hier heerlijk rustig tussen de vijftig en zestigers die hier aan het overwinteren zijn. We zitten in een leuke balinese bungalow van een klein hotel en homestay. Nadat we wat limoenen en rum ingeslagen hebben zitten we nu heerlijk op ons terras te genieten van M's caipirinha's :)
Iedereen bedankt voor het lezen van onze verslagen en de leuke reacties!!
Tot snel :)
en.... Never say never again :)
Als we terugkijken is de tijd voorbij gevlogen! In plaats van een laatste update........nog maar even een laatste downdate:)
Na de kou in Ninh Binh dachten wij lekker naar het warme Cat Ba eiland te gaan. Via Haiphong, waar niets te doen is, zijn we over het water met de speedferry naar het eiland "gevlogen". Deze keer over zeer vlak rustig water, dus bleven de kotszakjes achterwege. Bij aankomst op het eiland werden we gelijk door 5 vietnamezen met scooters overvallen voor een cheap good room. Al de kaartjes van de hotels namen we in ontvangst en daarna maakte we duidelijk dat we eerst wat gingen drinken op een terras. We kregen complimenten, omdat we zo vriendelijk waren :). R ging na een beroerd bakkie pleur op zoek naar de beste kamer met de mooiste view over de baai van Cat Ba town. Aangezien het laag seizoen was, was er een groot aanbod. Na een drie kwartier had R een kamer met ongeblindeerd glas over de volle breedte van de kamer en het mooiste uitzicht over de baai van Vat Ba town. De eerste dag trok de grijze laaghangende bewolking rond de middag weg, wat een mooi zonnetje en zonsondergang opleverde, maar de rest van de dagen bleef het wat grauw en fris. De baai van Cat Ba ziet er door de lelijke hoogbouw verziekt uit, het is één grote chaos van hotels. Er liggen veel vissersboten en diverse floating restaurants. In het hoogseizoen schijnt nagenoeg alles vol te zitten en varen de afgeladen plezierboten af en aan naar Halong Bay en Lan Ha Bay.
Na een dagje wandelen, "ruzie" maken op de markt over de belachelijk hoge prijs voor een mango en heerlijk eten in de avond hadden we een planning gemaakt. Dag chillen, ticket naar Denpasar boeken, scooteren en een boottocht door Halong en Lan Ha Bay.
Het zoeken naar een ticket werd een drama en kostte ons een halve dag zoeken. Uiteindelijk werd het een ticket met een overstap van 10 uur op Kuala Lumpur.
De scootertrip over de slingerweg langs de ruige kust, de mooie baaitjes en het groene heuvelachtige binnenland was wederom erg leuk. Het bezoek aan het ingebouwde ziekenhuis en onderkomen voor VC leiders gedurende de Vietnam oorlog in een grot was bijzonder. In de avond aten we bij de food stall van de vrouw van de mede eigenaar van het hotel. Het eten was erg goed, maar een dag later was M enorm ziek. Een gevalletje van voedselvergiftiging..
In de ochtend ging R even vragen of de boottrip verzet kon worden. Hij vertelde er natuurlijk gelijk even bij dat we de avond ervoor bij zijn restaurant hadden gegeten. De trip verzetten was geen probleem, maar er zat wel een kleine onkostenvergoeding aan vast voor de al gemaakte kosten zoals de lunch. Na een verzorging van M in de ochtend is R nog even de uithoeken van Cat Ba gaan verkennen. Hij kon op zijn gemakje eens bekijken en ruiken hoe bij een tweetal bedrijfjes de vissaus wordt gemaakt. Persoonlijk vinden wij dat DE smaakbederver van diverse aziatische gerechten. Met name de papaya en mango salad was diverse keren volledig verpest door dit onwel riekende, weeige goedje. R zou weer lachend driekwart van het gerecht opeten en zeggen ....jammer, er is weer een incompetente prutser aan de gang in de keuken. Maar ja, ieder zijn smaak. Als je het "gebeuren" van de vissaus een tijdje aankijkt, vraag je je toch af waarom ze in de westerse landen toch moeilijk doen met al de voedselveiligheid audits :).
De volgende dag was M gelukkig iets beter. Dat duurde echter maar even, want de "kleine vergoeding" voor het verplaatsen van de boottrip bleek ineens de helft en M ontplofte onmiddelijk :). Na enige onderhandeling werd het een stuk minder. Gedurende de boottocht en het kayakken knapte M helemaal op. Het kajakken rond de limestones en de floating fishvillages was echt super en geen toerist te zien. De uitzichten waren erg mooi, ook al brak de zon niet door. Bij het bezoek aan de Hang Dau Go grot in Halong Bay werd het duidelijk wat men bedoelt met de enorme drukte. De aanlegstijger lag zelfs in het laagseizoen volledig vol en het was file in de grot zelf. We willen niet eens weten hoe het er hier in het hoogseizoen uit ziet!
De volgende dag zijn we vertrokken naar Hanoi. Bij aankomst op het busstation, natuurlijk kilometers van het centrum verwijderd, moest er weer onderhandeld worden over de exhorbitant hoge prijs voor een taxirit naar het centrum. Bussen reden er volgens de vietnamezen niet, dan moesten we eerst naar een ander busstation (natuurlijk..). Uiteindelijk toch maar weer te veel betaald. Achteraf (meestal:)) bedachten we ons dat we de taximeter aan hadden kunnen laten zetten. Dat hadden we met ons avondje stappen met de britten ook gedaan.
Hanoi is een leuke stad om wat rond te slenteren, maar wij vonden Ho Chi Min toch veel meer charme hebben. Helaas konden we niet meer naar het mausoleum van HCM, want deze is maar een paar ochtenden in de week open.
Het schijnt een aparte happening te zijn.
We zijn wel naar de waterpuppet show geweest:) en dat is inderdaad geestig om een keer gezien te hebben (volgens M zo slecht dat het goed is. De cultuurbarbaar volgens R). De kaartverkoop ging enorm hard want wij boekten een dag vooruit en alleen de duurste kaarten waren nog maar vrij (5 dollar). We zaten dus lekker vooraan en hadden perfect zicht. Helaas was de beenruimte op maat voor de wat kleinere aziaten en paste R alleen wijdbeens met zijn knieen priemend in de stoelen van de voorgangers. Gelukkig duurde de voorstelling geen uren.
Door enig speurwerk vond M nog een leuk local cafe, waar ze een voor ons nieuw drankje, een egg-café serveren. Uitproberen dus! Het lekkere goedje lijkt op een kopje koffie met een dikke laag sabayon (zonder drank) er op. R dacht daarna nog een koffie variant met rum besteld te hebben, maar dat bleek een koude rum sabayon met cacao en ijsklontjes te zijn:) Ook erg lekker!
De volgende dag was het tijd om Vietnam te verlaten -> Op naar Bali om onze geweldige reis af te ronden.
Een jaar of drie terug zijn we tijdens onze Indonesië reis al enkele dagen in Kuta en Ubud geweest. Ubud vonden we erg leuk met zijn mooie wandelingen door de rijstvelden en vele restaurants.
Bij aankomst in het centrum van Ubud bleek er inmiddels al weer veel veranderd te zijn. Meer hotels, een enorme supermarkt en meer eetgelegenheden. Ook de prijzen bleken in het laagseizoen al weer flink verhoogd te zijn. Op de plaats waar we werden gedropt werden we al weer opgevangen door een aantal locals. We gingen dus maar even om de beurt achterop de scooter mee om een guesthouse uit te checken. Aangezien het enorm warm en klef weer was en we beiden nog in een lange broek liepen (in Vietnam was het zo'n 15 graden kouder) hadden we weinig zin om uren te gaan zoeken. De trip van R bleek een leuke plek met vrij uitzicht, airco, tuintje en zwembad. Dat werd dus snel afkoelen en een lekker koud pilske :).
Het regenseizoen zou in Bali al voorbij moeten zijn, maar na een uur kregen we een enorme stortbui over ons heen. De paden, trappen en straten veranderden binnen een half uur in riviertjes en watervallen. R ging dus nog maar even met de paraplu op pad om de omgeving te verkennen en stond her en der tot zijn knieen in het water.
Tijdens onze scootertocht richting de vulkaan en het omringende nationale park kwamen we via een binnenweg langs prachtige rijstvelden. Hoe hoger we de berg op gingen hoe donkerder de lucht werd. Net toen het begon te regenen en we onze poncho's aantrokken (kwamen ze na 4 maanden toch nog van pas) werden we aangeschoten door een Balinees die vlakbij een eco botanische tuin had waar we van een drankje konden genieten. In de stromende regen scheurden we achter hem aan. In de tuin kregen we een proefserie van 5 kopjes met Bali koffie, Ginger tea, Bali ginseng koffie, lemon tea en chocolade melk. Voor slecht 4$ konden we ook een "uitmuntend" smakend kopje Luwak koffie proeven. Deze koffie wordt gemaakt van de bonen die door de luwak (civetkat) zijn opgegeten, gefermenteerd en weer zijn uitgescheten. Conclusie....niets speciaals. In Loas en Vietnam hebben we veel betere koffie op. Helaas werd het niet meer droog dus "dropen" we na een stukje rondweg rondom het park weer af richting Ubud.
In de avond werden we nog overvallen door een aap van het Monkey Forest. De crimineel sprong naar de plastic zak, scheurde hem met zijn tanden en nagels open en snaaide onze zak chips mee. Vervolgens ging hij deze brutaal voor onze neus zitten opvreten!
De volgende dag heeft M in de ochtend nog genoten van een geweldige 4 hands massage. R dacht intussen even snel naar de kapper te gaan en kwam terug met van boven kortgewiekt haar en een matje in z'n nek. Helaas zag hij dat pas toen hij thuis kwam. Hij vroeg nog aan de kapper of er overal een stuk af kon en dat het lekker kort mocht. Dacht die prutser eerst dat hij met de tondeuze standje 2 aan de gang kon gaan. Nee nee, niet zo kort. Toen R, M ging ophalen van de massage kwam ze natuurlijk niet meer bij van het lachen. Omdat R zo toch echt niet over straat kon, heeft M er maar een stukje afgeknipt. Met de minischaar van de EHBO kit nog wel. We hebben er enorm om moeten lachen. Het kapsel wordt in Nederland verder afgemaakt:)
De volgende plek werd Amed, een rustig en prachtig stukje kustlijn in het oosten van Bali dat bekend staat om het duiken en snorkelen. Met de scooter hebben we gedurende 2 dagen de twee beste snorkel locaties bezocht. Bij de eerste verlaten plek, de Coral Bay hebben we prachtig gesnorkeld. In de warung kregen we ook nog lokaal gestookte kokoswijn uit de jerrycan geserveerd (uhh niet te zuipen, natuurlijk wel opgedronken) en vers gemaakte Balinese vissaté (lillit), die buitengewoon goed smaakte. Enkele minuten daarvoor konden we nog zien hoe de kruidenmix in de vijzel werd gemaakt. De familie was in verband met het volle maan ritueel diverse gerechten aan het bereiden. R had tussendoor nog aan M gevraagd of hij op zijn rug niet uit zijn blouse was gescheurd. Nee hoor niets aan de hand (gewoon niet gekeken dus he).
Na de lunch stappen we weer op de scooter om de rit voort te zetten. Na enkele minuten... gadverpielekes ...weer een platte achterband. Gelukkig was er een paar honderd meter verderop een "garage". M kon wel even wachten bij de local die er uit zag als een typetje uit de Indonenische versie van Maaskantje, stekels, matje, hemd, tatoeages :).
Wat bleek, de binnenband was al drie keer geplakt en nu doorgescheurd bij de plakker. Voor een 4 euro kon er een nieuwe binnenband in. R krijgt een krukje om te wachten en na een paar minuten komt M met die lokale johnnie aangescheurd. M stapt schaterend van die scooter af. Wat blijkt, toen R weg reed zag ze hoe heel z'n blouse aan de acherkant was opengescheurd. Welver....nog aan toe. Echt, voor schandaal joh, scheur van een 30 cm. Gelukkig had onze hulk nog een t-shirt van het snorkelen bij zich. De bloemetjes blouse die jaren is meegegaan werd nu achtergelaten om als poetsdoek te eindigen:).
De tweede dag gingen we snorkelen bij het japanse scheepswrak. De snorkelplek was ook hier geweldig, met vele soorten vis, slangen, zeesterren, slakken,... Helaas prikte het aan alle kanten en bleek de zee vol te zitten met stekende kwalletjes van een paar mm. Het werd dus kort snorkelen. De volgende ochtend zat M geheel onder de rode bultjes en vlekjes. Als we NL nog maar in komen........
Nu zijn we de laatste dagen lekker niets aan het doen in Sanur. Het is hier heerlijk rustig tussen de vijftig en zestigers die hier aan het overwinteren zijn. We zitten in een leuke balinese bungalow van een klein hotel en homestay. Nadat we wat limoenen en rum ingeslagen hebben zitten we nu heerlijk op ons terras te genieten van M's caipirinha's :)
Iedereen bedankt voor het lezen van onze verslagen en de leuke reacties!!
Tot snel :)
en.... Never say never again :)
-
11 Maart 2012 - 17:09
Kees En Rina:
Hoi Luitjes we dachten al dat wordt geen verslag meer maar toch!!! Wederom weer genoten van het verhaal en de foto's, maar we kijken er nog meer naar uit om jullie verhalen te horen ( bij tante Leny op het feest zaterdag de 17 e ?) Luitjes geniet van de laatste dagen van jullie mooie reis, helaas weer snel voorbij!!!
Goede vlucht terug en tot gauw Kees en Rina -
11 Maart 2012 - 17:35
Herbert En Brigitte:
Hi rich en Margriet,
Dat was weer een bijzonder verslag. Wel erg leuk veel over eten en drinken te lezen.... Toch wel een erg grote passie
Geniet nog lekker van jullie laatste dagen.
Groetjes,
Herbert en Brigitte -
11 Maart 2012 - 18:18
Anke:
Mooi verslag weer!
geniet van jullie laatste dagen en alvast een goeie reis!
groetjes Anke -
11 Maart 2012 - 19:10
Jurgen En Ilse:
Leuk verslag en leuk om die scheur in dat shirt toch even te zien haha.
Geniet nog lekker van de laatste dagen en een goede terugreis gewenst. -
11 Maart 2012 - 19:10
Jurgen En Ilse:
Leuk verslag en leuk om die scheur in dat shirt toch even te zien haha.
Geniet nog lekker van de laatste dagen en een goede terugreis gewenst. -
11 Maart 2012 - 21:36
Maud:
Snel maar weer een etentje plannen met de dames van hakkkkk als jullie thuis zijn!! -
12 Maart 2012 - 08:41
Gerry :
Hi R&M nog effekes dan met de grote vlieger naar hollanda, dat valt waarschijnlijk gruwelijk tegen. Jullie hebben nu zoveel relativerings vermogen dat je hier niet meer kunt functioneren en direct een ticket retour Asia boekt. Alhoewel de koffie bij Paps en Mams wel heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lekker zal smaken. -
12 Maart 2012 - 10:30
Joost En Wendy:
Geweldige avonturen weer! prachtig verhalen van Richard zijn "maaskant" kapsel & blouse. Geniet nog lekker van het goede Balinese leven en alvast een goede terugreis! -
12 Maart 2012 - 13:03
Hanneke:
bijna thuis! joehoeeeeeeeee -
12 Maart 2012 - 18:56
Pa En Ma:
Weer van jullie verslag genoten .
Balie lijkt ons ook wel wat om op vacantie te gaan.
Het is wel snel gegaan hoor.We zullen blij zijn als jullie weer gezond en wel thuis zijn.
Geniet nog volop van de laatste dagen. Alvast een goede terugvlucht en we
zien jullie dan donderdag op Schiphol
groetjes en liefs
Pa en Ma -
13 Maart 2012 - 16:22
Ronald Voeten:
Hay Richard en Margriet,
Alle verhalen gelezen (in de baas z'n tijd). De vele lees uurtjes zal ik nu wel gaan missen.
Was weer leuk om jullie te volgen en jullie avontuurtjes te lezen en foto's te bekijken.
Jammer dat het weer voor bij is, maar inderdaad never say never again
Grtz Ronald -
13 Maart 2012 - 16:27
Gerda En Ad:
Hoi jelui,
Bijna aan 't enne van jullie avontuur. Bedankt voor jullie levendige blogs en mooie foto's (een paar doorgestuurd naar nellieskijkdoos), 't is alsof we er zelf bij waren... En ook nog voor de skype, whatsapp, mail, wordfeud (wel eerlijk spelen hé R). Jullie maanden zijn omgevlogen, maar ook voor ons. DE reis van jullie leven hadden jullie op het oog en dat lijkt fantastisch gelukt te zijn! We vrezen dat dit niet jullie laatste expeditie is ;-) . Kom maar snel gezond weer thuis. Dan hebben jullie toch gewonnen van kleine broertje! Kusss en hug van ons voor jullie. -
15 Maart 2012 - 06:43
Marja:
Ha r&m, ik ga jullie verhalen missen hoor! Wat moet ik nu lezen tijdens mn ontbijtje?? (was soms wel wat laat op mn werk..)
Goede terugreis en tot snel!!
Groetjes marja -
14 September 2014 - 13:06
Wilbert:
Ben benieuwd waar jullie nu weer uithangen en naar jullie verhalen en fotos?
veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
