Cultuursnuiven en eindelijk weer westers eten :)
Door: richardenmargriet
19 Januari 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Sua s'dei,
Iedereen weer super bedankt voor de reacties, erg leuk om die hier te lezen!
De tijd gaat al een beetje "vliegen", we zitten inmiddels al weer twee weken in Cambodja en we zijn over de helft van onze fantastische reis. Maarrr het glas is bij ons nog steeds half vol in plaats van half leeg! Na zo'n 2,5 maand word je ook wat beter in NIETS doen, dus de discipline om iedere dag te schrijven is nagenoeg verdampt :)
Dat wordt weer een middagje reserveren. De eerste slechte ervaring in Cambodja met de beruchte prutsers van de busrit van Laos naar Kratie is bijgesteld. De cambodianen zijn enorm vriendelijk, behulpzaam, gezellig en lachen veel. Met een komische swung en brede glimlach proberen ze je altijd en overal wel een tuktuk ritje of een tourtje aan te smeren.
Je denkt dat je na zoveel reizen in verschillende landen al wel het meeste gezien hebt, maar toch hebben we in Kratie weer wat nieuws gezien. De nationale kledij voor de vrouw (en kinders) is het pyjama pak met slippers en hoed. Moet je aan het infuus....niet aanstellen, gewoon een fles aan een bamboestok knopen, vasthouden en met z'n 3 achterop de scooter. Is de bus vol, dan maar een scooter op het dak met de bestuurder er nog op. Transport van varkens en paarden gaat hier ook iets anders. Gewoon op zijn zij leggen en vastbinden op de aanhanger.
Na een middagje rondhupsen langs de boulevard en de markt hebben we in de middag een assortiment aan fruit genuttigd op het balkon. Ons exotisch vruchtenpallet is uitgebreid met de custard appel (hij bestaat echt!!). Een vrucht met zacht vruchtvlees dat inderdaad wat weg heeft van een zachte appelsmaak met romige custard. Er zitten helaas veel grote pitten in. Vroeg in de avond komen we per toeval onze britten van oudjaar tegen, we zijn die avond dus nog even de bar ingedoken voor een pilske me un notje.
De meeste toeristen vliegen/bussen in 1 x door naar Siem Reap, maar wij knippen onze tocht in stukjes met te behappen busritten van een uurtje of 5.
De volgende plaats Kompong Cham is net als Kratie prachtig gelegen aan de Mekong en omgeven door rijstvelden en rubberplantages. Het valt op dat Cambodja in tegenstelling tot Laos net zo plat is als Nederland, met hier en daar een heuveltje. In Kompong Cham zijn ook weer oude franse koloniale gebouwen te vinden, maar net als in Laos laat men deze liever over aan natuurlijk verval. Na ingeboekt te hebben in het enorm grote hotel dat wat weg heeft van het hotel in de film The Shining, zijn we op pad gegaan met de fiets. Onderweg wordt Margriet nog aangeschoten door een Cambodiaans meisje die haar engels wilde oefenen. Haar vriend was stiekem foto's aan het nemen met zijn GSM. Rich vroeg zich wel af, wie en wat hij nu aan het fotograferen was :). De rit over de beroemde handgemaakte bamboobrug, die er alleen in de droge maanden naar het eiland in de Mekong ligt, was helemaal geweldig. Onder het gekletter van de latjes en het ontwijken van tegenliggers zetten we onze trip voort. Bij de overgang van de brug naar het losse fijne zand waren ze aan het baggeren. De natte zandmeuk werd precies op het pad gespoten. Onze vrolijke vriend liet de slang plat liggen en gaf aan Rich aan dat hij er wel door kon. Ons Richke er doorheen en flats, een volle straal zand en water tegen zijn voeten, benen en fiets omhoog. Margriet ging er met een boogje mooi omheen. Op het eiland hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de eenvoudige huizen op palen, prachtige groene rijstvelden, onwijs grote stieren, en lachende kinderen die hello, hello roepend, achter ons aankwamen en handjes wilden geven. Weer eens wat anders dan dollar, dollar. Onderweg hebben we nog even van een frisje genoten bij de winkel van sinkel.
De dag er op was het weer eens tijd voor een scooter rit. Er is een mooie looping door de binnenlanden naar een van de oudste houten tempels van Cambodja, dorpjes waar de zijden sjaals worden geweven en de Chup rubberfabriek. Okay nog een laatste tempel dan :). De getekende map op een A4 tje, zag er zo op het oog duidelijk uit. We kwamen er al snel achter dat de kaart niet op schaal was. De wegen stonden er niet allemaal op, geen km afstanden, dus werd het wat lastiger. De weg vragen kan natuurlijk nooit kwaad. Bij de vijfde keer of zo, schoot Rich een man aan die wat weg had van een monnik. Hij was wel half gekleed en had bijzondere verzamelspullen om zich heen hangen, maar toch. We pakken onze map er bij en vragen naar de bekende Wat. Mhuuu, mhoeuuuu was het eerste antwoord. Rich altijd beleefd, wijst het op de kaart aan en vraagt het nogmaals. Mhuuuu moehhaaaa. Okay dan, derde poging.......Net voordat we weg willen rijden komt er een meisje lachend aanrennen. Wat denk je, hebben we met de dorpsgek te maken! Gelukkig zitten we op de goede weg en zijn we er bijna. Bij de tempel hebben we mazzel. We lopen tegen de enige andere toerist aan die ons net voor is geweest met het tempelbezoek. Een monnik had de 100 jaar oude tempel speciaal van het slot gehaald en was deze weer net aan het afsluiten. Voor ons werd hij weer open gemaakt. De decoraties van de pilaren en het plafond waren prachtig. Omdat we geen zin hadden om dezelfde weg terug te rijden werd het even een gokje met een route die niet meer op de kaart was te vinden. We konden goed merken dat er nagenoeg geen toeristen in het gebied kwamen, we werden een grote bezienswaardigheid. Na een ritje van een uur zaten we weer op de hoofdweg richting Chup de rubberfabriek. Dat was me ook weer een fantastische ervaring. We schrijven onze namen in, betalen 2 $, laten een paspoort achter, hangen een visitors pas om onze nek en kunnen vervolgens vrij over het gehele terrein lopen. We mogen alleen niet bij de kantoren in de buurt komen. Indrukwekkend om te zien waar onze stuiterballen, stiekjes en autobanden vandaan komen. Heftrucks gebruiken ze hier om hun hangmat aan op te hangen (wellicht een idee? :)).
Na Kompong Cham wordt het tijd voor Siem Reap met zijn wereldwonder, de tempels van Angkor. Onze maestro van ons hotel heeft nog een goed adresje voor ons, een guesthouse met zwembad van zijn vader. Na een belletje kregen we een kamer voor een "vrinden" prijsje van 15$ inclusief ontbijt. We wisten dankzij de lonely planet dat alles aan de prijs is in Siem Reap dus gingen we akkoord. In Siem Reap staat "onze" man met een papier Mr Richard Touw al klaar. Dat gaat lekker, dachten we nog. Nog geen twee minuten later zitten we in de tuktuk van onze vrolijke cambodiaan, ook weer een vriend van "onze" man op weg naar het hotel. Bij het inchecken verifieren we nog even de prijs. Deze is ineens 18$ inclusief ontbijt. Neenee zegt M, 15$ was de prijs. Dat kan zegt de dame, zonder ontbijt. Nee zegt M, inclusief ontbijt, bel Mr X van ons hotel in Kompong Cham maar op en anders zijn we weg hier. Ja, je moet met M na een busritje van 5 uur in een te volle krappe bus niet dissen. De dame in kwestie kijkt zeer geirriteerd maar pakt wel de telefoon.
Na een wat heftig telefoongesprek is de deal wel rond! Vervolgens begint onze tuktuk driver over toertjes naar de tempels....pfff ff niet nu hey. De aanhouder wint en we maken een afspraak voor de volgende ochtend negen uur.
We hebben nu een kamer met een wel zeer stille airco en dat is eigenlijk best wel lekker bij een 32 graden:). Onze tuktuk driver is al voor 9 uur aaanwezig?! Geen brabants kwartiertje, geen aziatisch uur, nee gewoon te vroeg. Na een half uurtje plannen en onderhandelen zitten we gebakken voor de komende drie dagen. Dat wordt een $$$$ weekje Siem Reap. We zitten op loopafstand van het centrum, pubstreet, met zijn vele restaurants en bars. Na het doorspitten van de tripadvisor, gaan we ons te buiten aan westers eten. Bij de italiaan eten we geweldige pasta's, ravioli, gnochi, een geweldige koffie pannacotta met een sambuca gelei en sgroppino (beide iets voor thuis). Al is M om de één of andere reden niet zo blij met de Sambuca. Bij de duitser eten we een super zigeunerschnitsel met bratkartoffeln en bratwurst. Wat kan dat toch lekker zijn na al die rijst en noedels.
De hoogtepunten van het zeer toeristische Siem Reap zijn toch wel de ritjes met onze tuktuk naar de tempels en de floating forest & village in het enorm grote tonle sap meer. We hebben de tip van de L planet opgevolgd om het langzaam op te bouwen en de beroemdste tempels te bewaren voor het laatst.
De eerste dag brengen we een bezoek aan de verder weg gelegen Beng Mealea. Onze tuk tuk driver is weer lekker op tijd en maakt de koets nog even schoon, we nemen plaats op de zachte zittingen, heerlijk voor onze tere bipsjes. Het is een coutryside route vandaag, er wordt vrolijk naar ons gezwaaid en wij wuiven terug :) Bij de tempel krijgen we een rondleiding van een van de bewakers die ons kriskras al klauterend over de immens grote rotsblokken en aangelegde hardhouten trappen door het gehele bouwwerk loodst. Na al die indrukken van de eerste overweldigende jungle tempel en op weg naar de floating forest & village valt onze Rich achter in de tuktuk in slaap. Terwijl Rich in zijn powernap door heel de koets zit te stuiteren blijft Margriet als een royalty zwaaien en lachen naar de locals. Vooral de locals komen nu niet meer bij van het lachen, M is het ondertussen wel gewend :) Onderweg worden we nog bij een restaurant gedumpt met te hoge prijzen. Onze tuktuk vriend kan er natuurlijk weer voor de helft eten:). De tocht naar de floating village was weer lachen. Voor de vaste prijs van 20$ pp heb je je prive boot waar wel 12 man in kan. We hebben het aantal boten niet geteld, maar de nummering liep door tot in de 90. Al die bootjes moeten door hetzelfde smalle kanaal van nog geen 30 cm diep heen en terug en aan de kanten liggen ze dwars naast elkaar aangemeerd. Het werd natuurlijk een grote chaos. Onze stuurman, een jochie van nog geen 20, moest eerst een andere accu ritselen ivm startproblemen. Na de accu wissel en drie botsingen verder, waren we na een uur op de bredere toevoer naar de floating village. Dat was echt bijzonder, het had voor ons de WOW factor. Het ziet er uit als een filmset! Zelfs de varkens houden ze op kleine bamboo plateaus op palen met een hekje er omheen. We bezoeken daar nog een schooltje en kopen wat schriften voor de kinderen. 40 kids in een klas, met z'n 3 aan zo'n smal bankje. Op de terugweg spoelde onze tiener zijn broek nog even uit en hing deze voor de fan van de motor. In zijn onderbroek met zijn zakie zichtbaar bij het bukken kroop hij weer achter het stuur (dat zag M natuurlijk weer!).
De volgende dag zijn we naar de Banteay Srei (prachtig beeldhouwwerk) en de Roluos tempels (wa minder, maar ja, wel de eerste) geweest (voor onze archeologen). Onderweg hebben we snoepjes van de sugarpalm op (heeft wat weg van borstplaat) en de vrucht van de sugarpalm op. Rich is nog even de palmboom in geklommen voor een extra trosje vruchten :). In de avond worden we op pubstreet aangereden door 2 idote fietsers! Onze britten weer!
De derde en laatste dag met Mr tuktuk gaan we voor de Big circuit, zodat we de small circuit met de tempels der tempels zelf kunnen doen op de fiets.
Mr tuktuk pikt ons, jawel om vijf uur in de ochtend, op zodat we kunnen genieten (met een 500 andere toeristen) van de zonsopkomst over de Angkor Wat tempel . Toch handig als je lang bent. Toppie ervaring! Daarna snel door naar de vijf andere tempelcomplexen. Rond twee uur gaat R nog even de laatste tempel in. M begint al een aardig tempel complex te krijgen, blijft in de tuktuk achterover liggen en krijgt van Mr tuktuk een nieuwe exotische vrucht
aangeboden. Gelukkig niet de.. maar de vrucht van de lotusbloem. Een hoop pelwerk, en de vruchtjes, als kleine groene eikels, smaken naar erwten. Geen toppert.
De laatste dag hebben we de fiets gepakt om de grote tempels o.a. Angkhor Thom met de Bayon, Angkhor What, Ta Prohm te bekijken. Al de tempels hebben zo hun eigen kwaliteiten, mooie carvings, beelden, hoge plateaus met uitzichten en prachtige begroeiingen. Aan het einde van de dag hadden we de tempels bijna voor ons alleen.
We doen de laatste avond nog een hapje, drankje en cocktailtje met onze britten :) Morgen pakken we weer gezellig de bus naar Battambang.
Iedereen weer super bedankt voor de reacties, erg leuk om die hier te lezen!
De tijd gaat al een beetje "vliegen", we zitten inmiddels al weer twee weken in Cambodja en we zijn over de helft van onze fantastische reis. Maarrr het glas is bij ons nog steeds half vol in plaats van half leeg! Na zo'n 2,5 maand word je ook wat beter in NIETS doen, dus de discipline om iedere dag te schrijven is nagenoeg verdampt :)
Dat wordt weer een middagje reserveren. De eerste slechte ervaring in Cambodja met de beruchte prutsers van de busrit van Laos naar Kratie is bijgesteld. De cambodianen zijn enorm vriendelijk, behulpzaam, gezellig en lachen veel. Met een komische swung en brede glimlach proberen ze je altijd en overal wel een tuktuk ritje of een tourtje aan te smeren.
Je denkt dat je na zoveel reizen in verschillende landen al wel het meeste gezien hebt, maar toch hebben we in Kratie weer wat nieuws gezien. De nationale kledij voor de vrouw (en kinders) is het pyjama pak met slippers en hoed. Moet je aan het infuus....niet aanstellen, gewoon een fles aan een bamboestok knopen, vasthouden en met z'n 3 achterop de scooter. Is de bus vol, dan maar een scooter op het dak met de bestuurder er nog op. Transport van varkens en paarden gaat hier ook iets anders. Gewoon op zijn zij leggen en vastbinden op de aanhanger.
Na een middagje rondhupsen langs de boulevard en de markt hebben we in de middag een assortiment aan fruit genuttigd op het balkon. Ons exotisch vruchtenpallet is uitgebreid met de custard appel (hij bestaat echt!!). Een vrucht met zacht vruchtvlees dat inderdaad wat weg heeft van een zachte appelsmaak met romige custard. Er zitten helaas veel grote pitten in. Vroeg in de avond komen we per toeval onze britten van oudjaar tegen, we zijn die avond dus nog even de bar ingedoken voor een pilske me un notje.
De meeste toeristen vliegen/bussen in 1 x door naar Siem Reap, maar wij knippen onze tocht in stukjes met te behappen busritten van een uurtje of 5.
De volgende plaats Kompong Cham is net als Kratie prachtig gelegen aan de Mekong en omgeven door rijstvelden en rubberplantages. Het valt op dat Cambodja in tegenstelling tot Laos net zo plat is als Nederland, met hier en daar een heuveltje. In Kompong Cham zijn ook weer oude franse koloniale gebouwen te vinden, maar net als in Laos laat men deze liever over aan natuurlijk verval. Na ingeboekt te hebben in het enorm grote hotel dat wat weg heeft van het hotel in de film The Shining, zijn we op pad gegaan met de fiets. Onderweg wordt Margriet nog aangeschoten door een Cambodiaans meisje die haar engels wilde oefenen. Haar vriend was stiekem foto's aan het nemen met zijn GSM. Rich vroeg zich wel af, wie en wat hij nu aan het fotograferen was :). De rit over de beroemde handgemaakte bamboobrug, die er alleen in de droge maanden naar het eiland in de Mekong ligt, was helemaal geweldig. Onder het gekletter van de latjes en het ontwijken van tegenliggers zetten we onze trip voort. Bij de overgang van de brug naar het losse fijne zand waren ze aan het baggeren. De natte zandmeuk werd precies op het pad gespoten. Onze vrolijke vriend liet de slang plat liggen en gaf aan Rich aan dat hij er wel door kon. Ons Richke er doorheen en flats, een volle straal zand en water tegen zijn voeten, benen en fiets omhoog. Margriet ging er met een boogje mooi omheen. Op het eiland hebben we voor het eerst kennis gemaakt met de eenvoudige huizen op palen, prachtige groene rijstvelden, onwijs grote stieren, en lachende kinderen die hello, hello roepend, achter ons aankwamen en handjes wilden geven. Weer eens wat anders dan dollar, dollar. Onderweg hebben we nog even van een frisje genoten bij de winkel van sinkel.
De dag er op was het weer eens tijd voor een scooter rit. Er is een mooie looping door de binnenlanden naar een van de oudste houten tempels van Cambodja, dorpjes waar de zijden sjaals worden geweven en de Chup rubberfabriek. Okay nog een laatste tempel dan :). De getekende map op een A4 tje, zag er zo op het oog duidelijk uit. We kwamen er al snel achter dat de kaart niet op schaal was. De wegen stonden er niet allemaal op, geen km afstanden, dus werd het wat lastiger. De weg vragen kan natuurlijk nooit kwaad. Bij de vijfde keer of zo, schoot Rich een man aan die wat weg had van een monnik. Hij was wel half gekleed en had bijzondere verzamelspullen om zich heen hangen, maar toch. We pakken onze map er bij en vragen naar de bekende Wat. Mhuuu, mhoeuuuu was het eerste antwoord. Rich altijd beleefd, wijst het op de kaart aan en vraagt het nogmaals. Mhuuuu moehhaaaa. Okay dan, derde poging.......Net voordat we weg willen rijden komt er een meisje lachend aanrennen. Wat denk je, hebben we met de dorpsgek te maken! Gelukkig zitten we op de goede weg en zijn we er bijna. Bij de tempel hebben we mazzel. We lopen tegen de enige andere toerist aan die ons net voor is geweest met het tempelbezoek. Een monnik had de 100 jaar oude tempel speciaal van het slot gehaald en was deze weer net aan het afsluiten. Voor ons werd hij weer open gemaakt. De decoraties van de pilaren en het plafond waren prachtig. Omdat we geen zin hadden om dezelfde weg terug te rijden werd het even een gokje met een route die niet meer op de kaart was te vinden. We konden goed merken dat er nagenoeg geen toeristen in het gebied kwamen, we werden een grote bezienswaardigheid. Na een ritje van een uur zaten we weer op de hoofdweg richting Chup de rubberfabriek. Dat was me ook weer een fantastische ervaring. We schrijven onze namen in, betalen 2 $, laten een paspoort achter, hangen een visitors pas om onze nek en kunnen vervolgens vrij over het gehele terrein lopen. We mogen alleen niet bij de kantoren in de buurt komen. Indrukwekkend om te zien waar onze stuiterballen, stiekjes en autobanden vandaan komen. Heftrucks gebruiken ze hier om hun hangmat aan op te hangen (wellicht een idee? :)).
Na Kompong Cham wordt het tijd voor Siem Reap met zijn wereldwonder, de tempels van Angkor. Onze maestro van ons hotel heeft nog een goed adresje voor ons, een guesthouse met zwembad van zijn vader. Na een belletje kregen we een kamer voor een "vrinden" prijsje van 15$ inclusief ontbijt. We wisten dankzij de lonely planet dat alles aan de prijs is in Siem Reap dus gingen we akkoord. In Siem Reap staat "onze" man met een papier Mr Richard Touw al klaar. Dat gaat lekker, dachten we nog. Nog geen twee minuten later zitten we in de tuktuk van onze vrolijke cambodiaan, ook weer een vriend van "onze" man op weg naar het hotel. Bij het inchecken verifieren we nog even de prijs. Deze is ineens 18$ inclusief ontbijt. Neenee zegt M, 15$ was de prijs. Dat kan zegt de dame, zonder ontbijt. Nee zegt M, inclusief ontbijt, bel Mr X van ons hotel in Kompong Cham maar op en anders zijn we weg hier. Ja, je moet met M na een busritje van 5 uur in een te volle krappe bus niet dissen. De dame in kwestie kijkt zeer geirriteerd maar pakt wel de telefoon.
Na een wat heftig telefoongesprek is de deal wel rond! Vervolgens begint onze tuktuk driver over toertjes naar de tempels....pfff ff niet nu hey. De aanhouder wint en we maken een afspraak voor de volgende ochtend negen uur.
We hebben nu een kamer met een wel zeer stille airco en dat is eigenlijk best wel lekker bij een 32 graden:). Onze tuktuk driver is al voor 9 uur aaanwezig?! Geen brabants kwartiertje, geen aziatisch uur, nee gewoon te vroeg. Na een half uurtje plannen en onderhandelen zitten we gebakken voor de komende drie dagen. Dat wordt een $$$$ weekje Siem Reap. We zitten op loopafstand van het centrum, pubstreet, met zijn vele restaurants en bars. Na het doorspitten van de tripadvisor, gaan we ons te buiten aan westers eten. Bij de italiaan eten we geweldige pasta's, ravioli, gnochi, een geweldige koffie pannacotta met een sambuca gelei en sgroppino (beide iets voor thuis). Al is M om de één of andere reden niet zo blij met de Sambuca. Bij de duitser eten we een super zigeunerschnitsel met bratkartoffeln en bratwurst. Wat kan dat toch lekker zijn na al die rijst en noedels.
De hoogtepunten van het zeer toeristische Siem Reap zijn toch wel de ritjes met onze tuktuk naar de tempels en de floating forest & village in het enorm grote tonle sap meer. We hebben de tip van de L planet opgevolgd om het langzaam op te bouwen en de beroemdste tempels te bewaren voor het laatst.
De eerste dag brengen we een bezoek aan de verder weg gelegen Beng Mealea. Onze tuk tuk driver is weer lekker op tijd en maakt de koets nog even schoon, we nemen plaats op de zachte zittingen, heerlijk voor onze tere bipsjes. Het is een coutryside route vandaag, er wordt vrolijk naar ons gezwaaid en wij wuiven terug :) Bij de tempel krijgen we een rondleiding van een van de bewakers die ons kriskras al klauterend over de immens grote rotsblokken en aangelegde hardhouten trappen door het gehele bouwwerk loodst. Na al die indrukken van de eerste overweldigende jungle tempel en op weg naar de floating forest & village valt onze Rich achter in de tuktuk in slaap. Terwijl Rich in zijn powernap door heel de koets zit te stuiteren blijft Margriet als een royalty zwaaien en lachen naar de locals. Vooral de locals komen nu niet meer bij van het lachen, M is het ondertussen wel gewend :) Onderweg worden we nog bij een restaurant gedumpt met te hoge prijzen. Onze tuktuk vriend kan er natuurlijk weer voor de helft eten:). De tocht naar de floating village was weer lachen. Voor de vaste prijs van 20$ pp heb je je prive boot waar wel 12 man in kan. We hebben het aantal boten niet geteld, maar de nummering liep door tot in de 90. Al die bootjes moeten door hetzelfde smalle kanaal van nog geen 30 cm diep heen en terug en aan de kanten liggen ze dwars naast elkaar aangemeerd. Het werd natuurlijk een grote chaos. Onze stuurman, een jochie van nog geen 20, moest eerst een andere accu ritselen ivm startproblemen. Na de accu wissel en drie botsingen verder, waren we na een uur op de bredere toevoer naar de floating village. Dat was echt bijzonder, het had voor ons de WOW factor. Het ziet er uit als een filmset! Zelfs de varkens houden ze op kleine bamboo plateaus op palen met een hekje er omheen. We bezoeken daar nog een schooltje en kopen wat schriften voor de kinderen. 40 kids in een klas, met z'n 3 aan zo'n smal bankje. Op de terugweg spoelde onze tiener zijn broek nog even uit en hing deze voor de fan van de motor. In zijn onderbroek met zijn zakie zichtbaar bij het bukken kroop hij weer achter het stuur (dat zag M natuurlijk weer!).
De volgende dag zijn we naar de Banteay Srei (prachtig beeldhouwwerk) en de Roluos tempels (wa minder, maar ja, wel de eerste) geweest (voor onze archeologen). Onderweg hebben we snoepjes van de sugarpalm op (heeft wat weg van borstplaat) en de vrucht van de sugarpalm op. Rich is nog even de palmboom in geklommen voor een extra trosje vruchten :). In de avond worden we op pubstreet aangereden door 2 idote fietsers! Onze britten weer!
De derde en laatste dag met Mr tuktuk gaan we voor de Big circuit, zodat we de small circuit met de tempels der tempels zelf kunnen doen op de fiets.
Mr tuktuk pikt ons, jawel om vijf uur in de ochtend, op zodat we kunnen genieten (met een 500 andere toeristen) van de zonsopkomst over de Angkor Wat tempel . Toch handig als je lang bent. Toppie ervaring! Daarna snel door naar de vijf andere tempelcomplexen. Rond twee uur gaat R nog even de laatste tempel in. M begint al een aardig tempel complex te krijgen, blijft in de tuktuk achterover liggen en krijgt van Mr tuktuk een nieuwe exotische vrucht
aangeboden. Gelukkig niet de.. maar de vrucht van de lotusbloem. Een hoop pelwerk, en de vruchtjes, als kleine groene eikels, smaken naar erwten. Geen toppert.
De laatste dag hebben we de fiets gepakt om de grote tempels o.a. Angkhor Thom met de Bayon, Angkhor What, Ta Prohm te bekijken. Al de tempels hebben zo hun eigen kwaliteiten, mooie carvings, beelden, hoge plateaus met uitzichten en prachtige begroeiingen. Aan het einde van de dag hadden we de tempels bijna voor ons alleen.
We doen de laatste avond nog een hapje, drankje en cocktailtje met onze britten :) Morgen pakken we weer gezellig de bus naar Battambang.
-
19 Januari 2012 - 12:12
Gerda & Ad:
Hoi Jelui,
Wat een fantastisch verslag weer. En wat een mooie foto's! Vooral de floating village ziet er heel bijzonder uit! Had er nog nooit van gehoord! Aan jullie koppies te zien gaat het erg goed met jullie. Da's mooi. Bedankt en blijf genieten. Kusss en een hug. -
19 Januari 2012 - 13:13
Hanneke:
Hoi R&M,
zo ik ben weer een half uurtje verder op het werk na het lezen van jullie verslag haha. Wij eten vanavond gekookte aardappels, broccoli en een stukje vlees mmm lekker hoor.
haha redrum!
-
19 Januari 2012 - 13:17
Hanneke :
P.S. Nellies Kijkdoos is weer kaduuk -
19 Januari 2012 - 17:19
Marja:
Dat klinkt allemaal weer geweldig, mooie foto's!
Geniet er nog van, hier is het bagger weer en zitten we gewoon aan de stamppot.
xx Marja
PS. M, je pasta saus is goedgekeurd! -
19 Januari 2012 - 17:50
Jacqueline En Wim :
Zo dat was me het verhaal weer wel,wilde eigenlijk net een cursus gaan doen op internet voor mijn werk,maar denk dat ik nu maar een bakkie koffie ga nemen .....het af tellen gaat zo langzaamaan beginen maar denk daar maar niet te veel aan,eruit halen wat er in zit he?
Voor het goede weer hoef je niet terug te komen ,het is echt helemaal 3xniks
regen,wind,kil,nat meer kunnen we er niet van maken
Geniet er maar van
grtjs -
19 Januari 2012 - 18:52
Ome Christ:
Heeeeee, ik ben met pensioen en verveel me rot dus ik denk ik zal eens kijken hoe het met Margriet gaat. Mooie fotos hoor van de tempels en het drijvend dorpje. Als je daar woont en je zit in een rolstoeleke dan ben je wel de pineut. Vooral als je naar het gemeentehuis moet. Mariken vond de mensen in Cambodia erg aardig. Mariken kijkt ook naar je fotos maar kan het verhaal niet lezen. Ze was ook naar het museum in Vietnam geweest. Dat verpeste haar hele dag. Ik ben met Kerst naar Mariken gevlogen. Die maken het nog steeds goed daar. Ik lazerde echter uit het bad en moest een nacht in het ziekenhuis blijven. Er ligt hier sneeuw op het ogenblik. Fijn dat jullie reis zo spoedig verloopt. Geniet ervan.
je oom -
19 Januari 2012 - 19:04
Wim En Anja:
na het lezen van jullie verslag en de foto"s te hebben bekeken , hebben we het idee dat wij daar ook zijn, (leuk dat we ook mee mochten) Geweldig wat een reis .
Geniet nog van de tijd die jullie daar nog hebben, Groetjes en een dikke kus en een vette hug. -
19 Januari 2012 - 20:36
Maud:
Ha Margrietski!
Jeetje mina, wat gaaf weer allemaal wat ik daar lees!! Zit ik hier na een dag hard werken aan de diepvriespizza....:-)
Nee hoor, ook helemaal prima, maar als ik kon kiezen. Lekker genieten nog daar en take care!
Liefs
Maud
-
20 Januari 2012 - 10:39
Cobi En Bertus:
Hallo luitjes,
Weer ontzettend genoten van jullie verslag. Dit wordt echt een reis, om nooit te vergeten. Wat jullie allemaal te zien krijgen en meemaken is echt fantastisch. Het doet jullie ook goed, want je ziet er alletwee stralend uit op de foto,s .De groetjes ook van Opa.We lezen de verslagen steeds voor.Hij is erg geinteresseerd hoor. Geniet nog lekker van jullie reis en als je Mirjam nog ziet doe ze de groeten van ons.
We hopen weer gauw met jullie te skypen.
groetjes Pa en Ma -
22 Januari 2012 - 12:56
Kees En Rina:
Hoi luitjes
Wat was dit weer genieten !!! zowel van de foto´s als het verslag. Kees had donderdag al gezegd er is weer mail van Richard en Margriet maar ja druk he. Een nieuwe carrière aangaan op je 60 e valt niet mee hoor, ik blijf inwerken!!. Maar als het goed is mag ik volgende week weer zelfstandig op stap en ben ik zelfstandig inspecteur. Het lezen van jullie verslag is weer even wegdommelen naar die mooie landen. Maar als jullie nog Vietnam en Indonesië aan willen doen zal het tempo er nog op moeten!!!. Maar luitjes geniet he dan maar wat minder plaatsen aan doen is er nog een reden om er terug naar toe te gaan. Veel plezier en een mooie voortgang van de reis we blijven volgen met gepaste jaloezie!!!!(grapje) Gr Kees en Rina tot het volgende avontuur -
22 Januari 2012 - 13:56
Hans:
Hallo Wereldreizigers.
Ik weet niet of het nog toegestaan is om de beste wensen over te brengen.
Maar bij deze, De beste wensen nog voor jullie.
Volgens mij is het best om vol te houden zou in verwegistan!? Eten, drinken, genieten, chillen, enz enz.
Nog veel plezier in Azië
hans -
23 Januari 2012 - 16:23
Marjolein:
Aangezien ik zojuist bij het verkeerde verslag een reactie had geplaatst en ik daar heel subtiel op gewezen werd ;), nu dus maar bij het goede verslag een reactie!
Eerlijk; heb nog niet alle tekst kunnen lezen. Tja, zo vul je inderdaad wel een middagje hahahaha. Maar bijzondere en mooie foto's en gelukkig ook wat meer van jullie zelf; want die miste ik toch wel een beetje! Geniet van de notjes en de Aziatische pilskes :)!
xxx -
27 Januari 2012 - 23:38
Amy Rietmeijer:
Nou, Erik kan tevreden zijn hoor! Vruchtjes van de Lotusbloem lijkt me een prima line extension voor onze tuinerwt ;-)!
Persoonlijk vind ik de hangmat tussen de heftrucs één van je betere ideeen! Zie ons in de zomer al veel heel belangrijke projectmeetings houden, whaha...
Ik ben even een inhaalslag op jullie reisverslagen aan het maken, maar door jullie geweldige verhalen waan ik me helemaal in een andere wereld. Wat maken jullie veel mee!!! Echt super dat we dit op deze manier een beetje samen met jullie kunnen meemaken!
Dankjewel en nog heel, heel veel plezier!
Lieve groetjes,
Amy -
29 Januari 2012 - 12:17
Marc:
Ha vakantiegangers,
Voor mij zit deel 1 van het skiën erop. Jos heeft jou plaats ingenomen. Heb nog nooit zoveel sneeuw gezien. Helaas waren daardoor wel veel pistes gesloten. Maar wel leuk. Die witte Alpen kunnen niet op tegen jullie reis. Dus ben nog wel jaloers Volgend jaar wordt het inhalen geblazen voor je.
Is het een beetje vol te houden met hem, Margriet? Die paar dagen op wintersport gaat altijd wel. Maar 4 maanden is toch wat anders!
Marc
-
29 Januari 2012 - 16:50
Marjolijn:
hey Richard en Margriet,
Wat 'n gave reis zijn jullie aan het maken zeg! Leuk om jullie reis zo te volgen! Veel plezier nog en lekker genieten! Hier is het nl. erg koud aan het worden..brr. Het begint nu echt op een winter te lijken;)
groetjes
Marjolijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
