Cruisen door Vietnam

Het 'daarover later meer..' is inderdaad heel wat later geworden :). Nu iedereen de carnaval achter de rug heeft hebben jullie weer een verslag om bij te komen.

We zijn inmiddels al enkele weken aan het reizen in Vietnam en de tijd vliegt voorbij. Afgelopen nacht zijn we om half drie snacht's, na een "treinritje" achter tralies van slechts 17 uur, aangekomen in een koud en regenachtig Ninh Binh.
Het uitzicht gedurende de treinrit op de kustlijn, bergketens, rijstvelden en dorpjes was geweldig, alleen was de enige plaats met een vrij zicht een open raam in het toilet. Dus stond R geregeld in het toilet totdat hij op zijn rug werd getikt door een local die ff moest.
Het is hier een graad of 12 overdag en 10 in de avond. Zijn we duidelijk niet gewend! Gelukkig hebben we een wat luxere kamer met airco die ook warme lucht blaast, dus kunnen we onze kamer lekker opwarmen! In de café's en restaurants is dat wel anders, verwarming kennen ze hier niet. Vrijwel iedereen zit dus gezellig met zijn jas, muts, sjaal en handschoenen aan. Rond koffietijd zijn we noodgedwongen aan de Irish koffie gegaan om even op te warmen. Na de lunch zijn we in de kou op zoek gegaan naar een flesje rode wijn :). En na een anderhalf uur zoeken door het wat trieste Ninh Binh, hebben we dan toch maar in het hotel voor de vietnamese "topwijn" uit Dalat gekozen. Helaas viel er niet te onderhandelen. De aziaten kunnen veel kopieren, maar wijn moeten ze toch echt aan andere landen over laten:)

We waren gebleven bij Kep in Cambodja. Pfff ff graven en de foto's er bij pakken. De rit in de minivan van Sihanoukville naar Kep was weer een topper. De mv was natuurlijk te laat en vervolgens liep ook het hele verkeer vast door het enorme aantal cambodianen die weer terug naar huis gingen na het nieuwjaar. Onze chauf begon vervolgens te scheuren als een gek. Het toppunt was een inhaalactie in de linkerberm door de kuilen om een reeks 4wheeldr en busjes in te halen. Dat ging dus bijna verkeerd toen een busje een soortgelijke actie in zette. Vol in de remmen natuurlijk. Hoop gemopper in de bus. M werd al weer een beetje misselijk. Bij de 5e actie of zo was R het ook zat dus riep hij keihard door die bus: Hello Speedy Gonzales slow down please! Die gek weer vol in de rem....begint te what what....dus R dacht nu hebben we de poppen aan het dansen. Dacht hij dat we uit de bus wilde en een plaats riep. No No slow down please, it is no racing circuit. De zwitsers voor ons nog een schepje er bovenop, No Schumacher :)
Kep is in tegenstelling tot Sihanoukville een klein rustig plaatsje, een mooie kustlijn zonder zandstrand en weinig toeristen. Kep was in de tijd van de franse kolonisten een luxe badplaats met mooie art deco villa's. Helaas zien ze er nu uit als spookhuizen en zijn ze vaak bewoond door locals. De regio staat bekend om zijn peper en krab, dus hebben we natuurlijk de crab kamppot pepper geproefd. Het smaakt voortreffelijk, alleen blijft het toch monnikenwerk om een krab met je vingers en tanden te slopen en het vlees (in een blikkie zit toch meer) er uit te peuteren.
Geloof het of niet, maar op de tweede dag komen we toch het britse stel weer tegen. Natuurlijk gelijk een avondje afgesproken voor een biertje en een happie eten.
Voor de kust liggen een aantal eilandjes dus zijn we nog 2 dagen naar Rabbit island gegaan om lekker te relaxen. We hadden betaald voor een hutje met een toilet er in, maar bij aankomst bleken deze niet meer vrij te zijn. Na enige discussie geld terug gekregen en de nacht doorgebracht in een crappy hutje. En ja hoor, een flinke onweersbui midden in de nacht en toen moesten wij dus mooi naar het toilet. We hadden een mooi balkon, dus.. :)
Op het eiland hebben we, dankzij een dronken shemale, een canadese meid leren kennen waar we ontzettend mee hebben gelachen. Ze woont intussen al 3 jaar in China waar ze Engelse les geeft aan kinderen. We wisselen onze gegevens uit en misschien zijn we gelijk in Saigon zodat we nog kunnen afspreken.
De laatste anderhalve dag zijn we met een scooter op pad gegaan naar de peperplantages en naar Kampot. De trip naar de peperplantages was super. Bij een tweede plantage kochten we nog een zakje rode peper die het meest aromatisch is. De eigenaar van de kleine plantage gaf een leuke rondleiding over zijn landgoed en we hebben de verse (dus niet gedroogde) groene en rode peper geproefd. Heerlijk! Jammer dat we vers spul niet mee kunnen nemen. Naast de peperplanten had hij ook allerlei soorten fruitbomen staan. Hij vroeg of we zin hadden in een lekkere papaya.....maar natuurlijk. Vervolgens werd er een jochie, die in een hangmat lag te maffen, wakker geschud om de boom in te klimmen en de papaya te halen. De papaya, die door zijn vrouw in stukken werd gesneden smaakte echt heeeeel erg goed.
In de middag zijn we op aanraden van de canadese naar een eco resort gereden om te lunchen. Natuurlijk weer eens iets nieuws op: gefrituurde eieren met tamarinde. Erg lekker. M maakte nog even gebruik van de gratis fishspa, toch vreemd dat geknabbel aan je voeten. Op de terugweg moesten we nog voor een slang uitwijken, het is ook altijd wat hier.
De volgende ochtend kreeg R de scooter niet aan de praat. Dame van het hotel proberen, noppes, nog een kerel van het hotel, ook niet. Andere cambodiaan kwam er aan, begon wat te klooien en na een paar minuten had hij hem aan de praat, springt er op, gaat vol gas over het plein heen, remt voor een bocht naar rechts voor een rondje en hupsakee, vol op zijn plaat. R staat er op te kijken, ziet vervolgens de eigenaar van de scooter ook staan, dus denkt dat wordt hommeles. Na een minuutje komt die joker er aan en de verhuurder ook. Zegt die joker dat die scooter gevaarlijk is, achterrem werkt bijna niet en voorrem blokkeert.
Zij kijken naar de geschaafde scooter. Anfin, we konden een andere scooter meekrijgen :) Die dag nog een mooi ritje gemaakt naar Kampot en in de avond genoten van de ondergaande zon bij de beroemde sailing club.

We gaan op weg naar Vietnam, Can Tho, een mooie uitvalsbasis voor de Mekong regio. Dat was weer een feest! Het busje kwam wederom een uur later (niet erg, zijn we aan gewend). De bus werd vervolgens weer helemaal volgepropt en de laatste toerist kan blijven staan bij de deur:) Blijkbaar was zo'n beetje iedereen genaaid met zijn ticket met mooie grote aircon bussen er op. Bij de grens aangekomen werden we weer met een thermometer gecontroleerd door een breedlachende vietnamees (you have nice temperature...) die vervolgens een $ vroeg voor deze onzin. M vroeg of hij er een leuk feest van ging geven, z'n glimlach werd nog groter. Ja oplichten door ze in iedergeval met een brede grijns. Het in orde maken van het paspoort kon wel even gaan duren....Een deel van de toeristen van onze bus gingen naar een vietnamees eiland en kregen voorrang omdat ze anders de boot niet haalden. Zien we ineens onze bus wegrijden met al onze tassen er in?? Strakke actie zonder iedereen even te informeren. Na de douane konden we nog eens een 45 minuten wachten tot de bus terug was. Toen bleek ineens de bus van 13:00 niet te bestaan en ging er alleen een bus om 15:00 naar Can Tho. Bij het busstation aangekomen stond er een kleine bus ipv een grote aircon bus. Ook deze bus werd weer volgepropt met toeristen. R kon zich mooi dubbelvouwen en boorde zijn knieen in de stoel van de voorganger. Ook de lange duitser die achter hem zat paste amper tussen de stoelen. Hij was flink pissed! Z'n geklaag had geen zin. Iedereen begon s te tellen hoeveel uur ze nog in de bus moesten zitten en het werd inderdaad een latertje.

Na een dag door Can Tho heen struinen, over de markt en langs de rivier, hebben we een boottocht naar een tweetal floating markets en over de kanalen geboekt. Om half zes in de ochtend werden we opgehaald door de vrouwelijke bestuurder van onze boot.
Wat denk je, de dame sprak vrijwel geen engels, terwijl we wel vier keer hadden gevraagd om een engels sprekende gids. De joker van ons hotel had zelfs eerst gezegd dat hij de gids was. Waren we dus mooi voor de gek gehouden door de "hoteleigenaar" met zijn mooie folder en gladde praatjes.
De trip was wel erg leuk, de markt vonden wij voor de grootste in de mekong wat aan de kleine kant :). Op de terug weg maakte onze bestuurder nog een ring, oorbellen en een sprinkhaan van een soort riet.
In Can Tho hebben we ons meteen op de vietnamese loempia's gestort. Smaakten heel anders, erg lekker! Mmmm misschien omdat we ze anders na een avondje stappen eten..??

De dag erna hebben we de bus gepakt naar Ho chi min (voorheen Saigon). Saigon is een leuke, enorme drukke levendige stad. Tot in de late uurtjes kan je aan de barretjes blijven hangen.
Bij aankomst in het drukke toeristen gebied waren we de hoek nog niet om of we kregen een aanbod van een vrouw om in haar guesthouse te verblijven. Het Guesthouse lag verscholen in een zeer smal steegje tussen de hoge gebouwen in. Ons kleine gezellige kamertje lag op de eerste verdieping. De trap was achter in de woonkamer dus kwamen we iedere keer de bewoners tegen. Als we laat in de avond terugkwamen was het grote hek al dicht en lag er altijd wel iemand te slapen in de woonkamer :) De familie was super gastvrij!
In Saigon zijn we natuurlijk nog wezen stappen. Een avondje met het engelse stel in een bar met live muziek, waar ze een achterlijk hoge prijs van 5$ voor een biertje vroegen. Dat werd dus een pilske delen:) tussen de vietnamezen, die zelf ook weinig bestelden. Onze Dave (die brit) had nog een strakke actie. Er trad een voor vietnamezen beroemde zangeres op. Ze loopt langs ons en Dave schiet met z'n camera op d'r af. Of ze een foto van ons vieren wilde maken!! Haha je had haar gezicht moeten zien! Dave zich van geen kwaad bewust, en wij kwamen niet meer bij van het lachen. Dus een BV'er (bekende vietnamees..) heeft een foto van ons 4-en gemaakt :)
De dag er op was ook de canadeese dame (Joanne) in Saigon dus hebben we daar ook mee afgesproken. Erg veel lol gehad. Ze had nog een geweldige ervaring gehad tijdens een vakantie in Portugal. Toen ze op de markt een foto wilde nemen van een vrouw achter een viskraam, werd ze gefish-slapped! maw er kwam een vis van een meter of 10 tegen d'r kop aangevlogen. Ze zat helemaal onder de schubben en het slijm, en stinkuhh! Zie je het al voor je :)
Op cultureel gebied hebben we alleen het war museum bezocht. Er hing een indrukwekkende foto expositie van de vietnam oorlog. De amerikanen komen er ook deze keer niet zo erg goed van af. Met name de foto's en de teksten van de gevolgen van napalm, fosfor en orange spreken boekdelen.
In de ochtend nog gelachen met M. M pakt haar plastic tas met ondergoed en ruikt een enorme sterke geur. R ook ff ruiken en het ruikt inderdaad apart zeg maar. Rich zei nog, het lijkt wel muizenpis, dat rook bij Hill's ook altijd zo. En ja hoor, bovenste onderbroeken nat en stinken naar de muizenpis. M 'pist' en gooit heel de zak in de was.

We hadden gelezen en gehoord dat het transport met name via open bus tickets is geregeld, dus hadden wij ook maar zo'n ticket gekocht voor een tour naar Dalat, Na Trangh en Hanoi, waarvan het laatste traject met nachtbus "sleeper" zou zijn.

Dalat ziet er een beetje uit als de alpenweides, mooi glooiend, veel naaldbomen. We hebben weer een mooi dagtochtje met de scooter gedaan naar een waterval(letje), zijden farm (gaaf met die rupsen!) en langs de vele kassen waar ze bloemen kweken. Toen we terugkwamen van de waterval en weg wilden rijden vond R de scooter zo zwalken...wat denk je, achterband lek. Echt, nog geen 5 seconden later komt er een gaffel aan die roept met een zwaaiend armgebaar dat we mee moeten komen. Er worden twee ministoeltjes neergezet van formaatje kindertuinstoeltje en de plakspullen worden tevoorschijn gehaald. Binnenbandje er uit, in het waterbad en 3 gaatjes. M vind het allemaal wel heel erg toevallig :). Laat onze "vriend" een nieuwe binnenband zien die dus 4$ moet gaan kosten. Nu hadden we net een vietnamees gesproken bij de waterval van de easy rider organisatie dus liep R daar naar toe om eens even te vragen of die prijs normaal is. Dus niet natuurlijk, is de helft. R dus maar eens vragen wat het plakken kost. Plakken van de gaatjes kostte 1,5$. Het werd natuurlijk plakken :) M vertrouwt het weer voor geen meter, R gelooft nog wel in de eerlijkheid van de mens, haha.
De begraafplaatsen zien er hier uit als kleine bergdorpjes, heel typerend voor Dalat. Gelukkig rijden we dankzij de naviagtie van R, onszelf vast op de vuilnisbelt van Dalat en omstreken..

Nha Trang is echt een booming badplaats. Het is er al enorm druk met toeristen & hotels en er waren wel weer vijf reuzachtige sjieke hotels in aanbouw. Wij zaten deze keer op negen hoog, dus we hadden een geweldig uitzicht over de baai.
De eilanden rondom Nha trang staan bekend als mooie snorkel en duikstekken. Na een en ander te hebben uitgezocht hebben we een snorkeltour met een kleine boot met "weing" toeristen (max 15) geboekt. R kreeg nog een gifgroene polo kado:). Met deze tour zijn we ook vroeg in de middag weer terug, zodat we in de avond de "sleeper" bus kunnen pakken naar Hoi an.
In de ochtend werd iedereen netjes bij zijn hotel opgehaald. Toen wij instapte zaten er toch al ruim 20 man in die bus??? Ook andere mensen die na ons in de bus stapte zag je hoofden tellen en wat geirriteerd kijken.
M enigzins over de .....Ik vraag bij het instappen van de boot nog dat er toch maximaal 15 op zouden zitten. Yeah Yeah later, other boat was het antwoord. Jaja denken we, maar een minuutje of 5 later kwam er inderdaad een tweede boot en stapte de helft over:). Het werd een leuk tochtje en het snorkelen was fantastisch. Enorme grote koraal waaiers en veel verschillende vissen.

De "sleeper" nachtbus naar Hoi An vertrok uiteindelijk weer een 1,5 uur later dan gepland op de ticket (what's new). Op het eerste gezicht ziet zo'n bus er goed uit, twee lagen stoelen die bijna helemaal plat kunnen.
Eenmaal in de bus kom je erachter dat die stoelen alleen voor mensen onder de 1,65 zijn:) Je voeten zitten in een soort kuip dus R pastte voor geen meter in die bus. Ook de kleine rugzak moest je ergens tussen je benen proppen. Maar jullie kennen R en zijn slaapmomenten. Bij de eerste busstop, de bus was nog geen uur onderweg en R lag tijdens de enorme herrie in zijn opgevouwen toestand al in dromenland.
Deze power nap van R duurde natuurlijk niet zo heel lang, want na een uur of vijf gaat toch wel alles zeer doen. Eindelijk het busstation, 7 uur in de ochtend, een verademing.
We worden weer bestormd door de scooterrijders en locals van "goedkope" hotels. Omdat de prijzen in de lonely planet en van de booking sites best hoog zijn, wilde we een kamer van 10$ voor een gratis ritje van het busstation naar het centrum wel eens zien.
Laten we zeggen dat de kamer er net mee door kon. Voor de 10$ hadden we krakend bed met een dun matras, paddestoelen tegen de muren en beslagkommen tegen het plafond???, maar ook een bad, warm water en WIFI. Lekker nuttig een bad, als de boiler maar een 10 cm warm water geeft.

Hoi An is een enorm mooie plaats met een schat aan oude koloniale gebouwen en tempels tot 200 jaar oud (niet voor niets Unesco). Hoi An staat ook bekend om zijn kleermakers. Er zijn er meer dan 250? Omdat wij ook wel eens mee wilde maken hoe het is om iets op maat te laten maken hebben wij wat kledingstukken laten maken. Kopie van R zijn bloesje korte mouwen en een zomerjack in glans koffiebruin en voor M drie mooie sexy jurkjes, twee jasjes en een zijden hempje. Het hempje hadden we ergens anders laten maken en daar konden we vijf keer terug voor een pas sessie. Het resultaat mag er zijn en we hebben er erg veel lol mee gehad.
Met de scooter zijn we nog naar de marble mountain gereden. Mooie tempels en pagodes boven op een grote rots aan de kust. In het plaatsje vlak bij Danang worden ook de marmeren sculpturen gemaakt.

Omdat de "sleeper" niet zo'n succes was en de lonely planet aangeeft dat het traject met de trein van Danang naar Hue zeer mooi is, hadden we het treinritje van slechts 17 uur geboekt van Danang naar Ninh Binh.
De dag na aankomst zijn we op tijd vertrokken voor wederom een scooterrit. De omgeving van Ninh Binh staat bekend om zijn karststenen rotsfotmaties die doen denken aan halong bay, maar dan op het land omringd door rivieren. Dat wilden wij natuurlijk niet missen na zo'n lange rit! De handgeschreven kaart was niet echt geweldig en de text was bij sommige plaatsen amper te lezen.
De hotelmedewerker wilde ons nog een tour aansmeren door te verkondigen dat het allemaal moeilijk was te vinden en het toch wel erg koud zou zijn op de scooter. We hadden ons goed aangekleed, thermoshirt, t shirt, fleeche vest, wind/water dicht jack en R nog een muts. Alleen de handschoenen ontbraken nog.
Het landschap en de uitzichten zijn echt fenomenaal. De 500 treden de berg op naar de pagode tot een 360 graden uitzicht over de vallei was echt geweldig. Het vreemde was, dat er bijna geen buitenlandse toeristen waren. Bij de bekende vertrekplaatsen voor de boottochten over de rivier tussen de rotsformaties door was het echter overvol met vietnamezen. Het was weekend en blijkbaar maken de vietnamezen in de twee maanden na nieuwjaar uitstapjes naar diverse bezienswaardigheden. Op de weg bij de grotten van Trang An en de oude hoofdsatad Hoa Lu van rond 1000 AD (ruine) stonden we met onze scooter in de file! Het leek de efteling wel, maar dan niet georganiseerd.. R kreeg nog op z'n ballen omdat hij weer s midden op de weg op de scooter foto's stond te maken.
Bij een andere tempel besloot Rich om nog ff het laatste stukje te gaan rotsklimmen. M werd vervolgens de grootste attractie ipv de tempel. Ze stonden in de rij om met d'r op de foto te gaan!! Echt raarrrrrr. De volgende keer gaan we er ook geld voor vragen, net als die bergstammen :).

In de avond zijn we onze dagen nog eens gaan tellen en op zoek gegaan naar tickets, omdat we terugvliegen vanaf Bali. We hebben besloten om Halong Bay maar op de relaxte wijze te doen via een aantal overnachtingen op het eiland Cat Ba, zodat we de minder bezochte zuidelijke kant van de baai kunnen doen.
Helaas moeten we Sapa skippen. De rit heen en weer terug naar Hanoi kost teveel tijd. Een goeie reden om het mooie noorden van Vietnam een andere keer te doen.
We zitten nu inmiddels op Cat Ba eiland. Omdat het hier laagseizoen is, is het heerlijk rustig. Wat een verademing in het drukke Vietnam!!

Voor de zieken onder ons, en dat zijn er inmiddels wel veel.. :(. Heeel heeel veel beterschap en sterkte!!


Iedereen de groeten en dikke kuss!!

R&M