Extremen

Daar zijnt we weer :)
Aangezien we jullie graag een werkonderbreking danwel even een momentje uit de dagelijkse sleur gunnen volgt nu een heerlijk lang reisverslag (pfffff)

Na onze mooie ervaringen in Siem Reap hebben we de bus gepakt naar Battambang. In deze plaats hebben we weer een scooter gehuurd om de omgeving te verkennen. Volgens de LP een leuke rit langs een oude tempel, een oude Pepsi fabriek, een dorp waar ze rijstvellen (voor de loempias en stoomhapjes) maken, een wijnmakerij en tot slot een mooie rit door de binnenlanden op zoek naar het eindstation van de beruchte bamboetrein.
De tempel hebben we vanaf de ingang bekeken en dat geloofde we wel aangezien die niet gratis was en we Ankor Wat al hadden gezien. Op de terugweg kregen we te maken met onze eerste forse regenbui. Snel de scooter onder het afdak van een local cafetje en onder het genot van een drankje op het uitzicht van een bruiloft ff wachten. De bruiloften worden hier groots gevierd in een tent met takke herrie, die vaak half op straat staat :). Gelukkig duurde de bui niet lang. De Pepsi fabriek van 1960 die men in 1975 heeft verlaten, zou nog voorzien moeten zijn van de afvullijn met duizenden flesjes pepsi. Helaas staan er nu alleen de buitenmuren nog en woont er een oude freak in het kantorencomplex achter dichtgetimmerde ramen. Hij heeft de laatste houten kratten met lege flesjes pepsi achterover gedrukt. M schrok zich te pletter toen ze de freak ineens achter het vuile glas zag staan.
Bij de enige wijnmakerij van Cambodja (we weten nu ook waarom:)) werden we zeer vriendelijk onthaald en kregen we voor een 2$ een "overheerlijke" proefserie voorgeschoteld: gember-honing sap (heeeeel erg sterk), druivensap (niet slecht), brandy (niet slecht), rode wijn (tja, de lidle van 2 euro is nog beter).
We zijn er inmiddels achter dat de handgemaakte plattegronden die je overal meekrijgt wel erg vereenvoudigd zijn, ze niet op schaal zijn en de helft van al de afslagen staan er niet op. De zeer behulpzame cambodianen kunnen niet kaartlezen, zeggen vrijwel altijd yes yes en je moet dus een keer of vier de weg vragen. Ook deze keer was het in het binnenland weer raak en moesten we diverse keren de weg vragen. We werden ook weer bekeken en toegelachen of we de eerste blanken waren in x jaar. Uiteindelijk kwamen we bij het spoor uit en per toeval was het het eindstation van de bamboetrein. Deze rit kan je maken vanuit het centrum. De bamboetrein is niets meer dan een snelle bouwpakket van wat metaal, bamboe (natuurlijk:)) en een klein jankend herrie motortje dat met een snaar de wielen aandrijft. Als er een tegenligger aankomt, en dat kan ook een echte vrachttrein zijn, moet je snel van het spoor kunnen! Dat was dan weer wel grappig om te zien. Naast de toeristen die voor een ripp off een ritje kunnen maken, worden de treintjes ook nog door de locals gebruikt om inkopen te doen in de stad.

Het inschatten van het benzine verbruik verloopt tot ongenoegen van M minder vlot dan de leuke ritjes die we er mee maken:). R heeft nu al tien keer een local erg blij gemaakt door een scooter terug te geven met een driekwartvolle tank. Nu is de benzine wel niet zo drastisch hoog als in NL, maar toch. Rich z'n standaard excuus: Ga jij m duwen als ie leeg komt te staan....:), die metertjes werkten laatst maar half..
Dat Khmer (Khmei) een zeer moeilijke taal is weten we nu ook zeker. Tijdens het diner met de meest ranzige amok tot nu toe spraken we een brit die hier al 4 jaar woont. Zijn vrouw werkt in het ziekenhuis.
Hij vertelde over de giftige spinnen, schorpioenen en slangen in de stad en z'n huis en dat je gelijk naar Bangkok moet gaan zodra je wordt gebeten of wat anders oploopt. Dat van Bangkok was ons al bekend. Gelukkig hebben ze alleen in het natte seizoen en met name bij overstromingen last van al die beesies, omdat die ook het droge opzoeken. Blijkbaar zijn er afgelopen jaar met de overstromingen veel kinderen door slangen- en spinnenbeten omgekomen. Wel heel triest. Van zijn leraar moest hij zich eerst concentreren op het leren lezen en schrijven voordat hij de taal kon spreken?! Het was echt lachen geblazen, want de locals met wie hij aan het eten was konden er af en toe geen touw aan vastknopen. Het zat hem met name in de uitspraak van bepaalde letters, kort of lang, laag of hoog, en het woord betekent totaal iets anders. De tip van de leraar was dat hij in het vervolg eerst moest aangeven dat hij in het khmer tegen iemand ging praten. Uuuhh, we zien het al voor ons in Europa..

Van Battambang reizen we naar Phnom Penh. Op het eerste gezicht een vieze stinkstad. Op het 2e en 3e gezicht ook, nee onze stad is het niet. Gelukkig hebben ze nog wel wat groenvoorziening zodat er nog een klein beetje schone lucht te behappen valt. Dag 2 hebben we met Mirjam (vroegere overbuurmeisje van Rich) afgesproken. Mirjam werkt als vrijwilliger en geeft les in een ziekenhuis net buiten Phnom Penh. Ze woont vlakbij de Russian market in een vet appartement (we zijn jaloers). Echt supergezellig gehad. Het was ook geweldig om haar Khmei te horen spreken! Nog bedankt voor het afdingen van de tuk tuk :).
De 3e dag was deprimerend. We zijn naar het Tuol Sleng Museum en de killing fields geweest. Voor degene die net dat stukkie historie missen: Tuol Sleng (high school) was tijdens het regime van de Khmer Rouge in een gevangenis veranderd. Deze gevangenis was de grootste van het land en hier werden tussen 1975 en 1978 meer dan 17.000 mensen gemarteld en vervolgens naar Choeung Ek (killing fields) gebracht. Eerst zijn we naar de gevangenis geweest. Van de buitenkant lijkt het nog een school (op het prikkeldraad na) maar van binnen.. In elk lokaal hangen foto's van wat er nog niet eens zo heel lang geleden gebeurde. De meeste verschrikkelijke martelmethoden gebruikten ze. Sommige lokalen waren in miniscule hokjes veranderd waar de gevangen aan de ketting lagen, bloedvegen zag je nog op de vloer of aan de muur. En dan de foto's.. de foto's van kinderen, meisjes, jongetjes, vrouwen en mannen die een verschrikkelijke dood zijn gestorven. Het is werkelijk bizar om hier dan zo rond te lopen en de tranen schieten in je ogen bij het zien van die foto's. Hoe kan iemand zo z'n eigen volk uitmoorden. We verlaten de gevangenis met een gevoel wat niet te omschrijven valt.
De gevangenen die de martelmethoden hadden overleefd werden uiteindelijk naar de zogenoemde killing fields gebracht. Hier kwamen ze in vrachtwagens geblinddoekt en vastgebonden aan. Omdat kogels te duur waren werden ze met allerlei andere voorwerpen gedood. Je loopt langs de massagraven en ziet af en toe nog een tand of een stuk bot uit het zand steken. Je komt langs een boom waar ze de baby's en jonge kinderen tegen dood sloegen, we worden er gewoon misselijk van! Een andere boom werd gebruikt als geluidsversterker, er werd muziek gedraaid zodat de andere gevangen het geschreeuw en gekrijs van hun voorgangers niet konden horen. Het is zo onwerkelijk om op zo'n terrein rond te lopen. Ze hebben een memorial stupa met meer dan 8000 schedels ter nagedachtenis staan. We waren zeker wat van slag van deze dag. Daar zitten we dan s'avonds weer aan ons biertje..
De laatste dag hebben we wat rondgehopst, visa voor Vietnam geregeld en eindelijk een supermarkt gevonden. De eerste in Cambodja! Ze hadden ook westers fruit, bakkie frambozen of blauwe bessen: 100 gram zo'n euro'tje of 8.

En dan... eindelijk naar de kust! We gaan naar Sihanoukville en wat blijkt... het is chinees nieuwjaar, kamers zijn dubbel tarief. We hebben een half uur met onze tuk tukker naar een kamer moeten zoeken. We komen bij een cambodjaans/chinees guesthouse met 4 kamers uit. Onze gastheer was supervriendelijk en we hebben met het feestmaal mee kunnen genieten. Een heel varken eten ze op, ik weet niet wat wij allemaal op ons bord hadden liggen maar een aantal vreemd uitziende stukjes hebben we laten liggen.. Ze kopen een soort van nieuwjaarstak (soort paastak) met mooie bloemetjes, kosten: 75 dollar!! Echt knettergek. We hadden wel wat meer van het vuurwerk verwacht, waarschijnlijk is het te duur voor de toch al arme cambodjanen. Het blijft bij wat duizendknallers en lullige sierpijlen, en dat 3 dagen lang. Al het geld is al opgegaan aan de tak en het eten.
Verder hebben we ons te buiten gedaan aan zeevruchten en cocktails, mmmmm. 2 dagen hebben we nog aan het mooie witte zandstrand gelegen. De ligbedden zijn gratis als je maar iets bij het café besteld. De behulpzame man regelde 2 parasols, die had M's huidje al gespot. M was een ware attractie op het strand. Nou moeten we ook zeggen dat ze mega afstak bij die locals, ze zou het liefst vanaf het bed al rollend de zee in rollen haha. Aan het einde van de dag blijkt de zonnebrand en de parasols niet geheel z'n werk gedaan te hebben met als gevolg dat sommige delen flink verbrand zijn.
Dag 2 komen we een fransman tegen die M d'r been spot en heeft een goede tip: van een rauw ei alleen het eiwit pakken, ff mixen,erop smeren en laten drogen. De fransman was een duidelijke zonaanbidder dus wij aan het eind van de dag bij ons guesthouse om een rauw ei vragen. Hun engels is niet al te best dus eerste antwoord is, no have. Na 10 min snapt hij wat we bedoelen en kijkt ons maar raar aan. Omdat Rich stiekem toch ook wel verbrand is wil hij het ook proberen. Eerst het eiwit van het geel scheiden, ff mixen en beginnen maar. Dus daar staan we dan, we lopen elkaar onder te smeren met eiwit.
Nee het is niet zo smerig als jullie denken, of eigenlijk wel haha! We liggen zelf helemaal dubbel en denken aan die fransman of die nu ook onder z'n tafel ligt. Na een half uurtje is het opgedroogd, en wat blijkt, het werkt!! De ergste 'brand' is er uit, veel beter als de aftersun die we ook hadden meegenomen. Dus onze tip aan n ieder die is verbrand: smeer je s lekker met eiwit in!! :)

Nu zitten we in Kep, ook een kustplaats.
Daarover later meer :)